ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΣΥΝΕΠΕΙΑ......!!

Ήταν μια φορά ένα τυφλό κορίτσι που μισούσε τον εαυτό του επειδή ήταν τυφλό. Μισούσε τους πάντες, εκτός από το αγαπημένο της αγόρι.

Εκείνος ήταν πάντα δίπλα της σε όλα. Λέει μια μέρα στο αγόρι της: "Αν μπορούσα έστω μια φορά να δω τον κόσμο, θα σε παντρευόμουν".

Σε λίγο καιρό, κάποιος της έκανε δώρο ένα ζευγάρι μάτια. Όταν τέλειωσε η επέμβαση και ήρθε η ώρα να βγάλει τους επιδέσμους, μπορούσε να δει  πάντα. Και το αγόρι της.

- Θα με παντρευτείς; Τώρα που μπορείς να δεις τον κόσμο; την ρώτησε εκείνος γεμάτος προσμονή.

Το κορίτσι κοίταξε το αγόρι της και είδε ότι είναι τυφλός. Στην θέα των κλειστών βλεφάρων του, έπαθε σοκ. Δεν το περίμενε αυτό. Η σκέψη ότι θα έβλεπε αυτά τα κλειστά μάτια την υπόλοιπη ζωή της, την οδήγησε στο να αρνηθεί να τον παντρευτεί.

Το αγόρι της έφυγε με "δάκρυα στα μάτια" και κάποιες μέρες αργότερα της έστειλε ένα σημείωμα που έλεγε: "Πρόσεχε τα μάτια σου αγαπημένη μου, επειδή πριν γίνουν δικά σου, ήταν δικά μου."

Μεγαλόψυχοι σ' αυτήν τη ζωή υπάρχουν ελάχιστοι. Μικρόψυχοι και αγνώμονες δυστυχώς πολλοί.