Ρώτησα τον πατέρα Σεραφείμ για μερικά θέματα που με απασχολούσαν μεταξύ των οποίων ήταν και η αφθαρσία των τιμίων Λειψάνων… Πολλά μου είπε ό πατήρ Σεραφείμ, αλλά εγώ αναφέρω εδώ μόνο την ουσία. Είπε ότι δεν υπάρχει ούτε ένα Χριστιανικό κοιμητήριο, οπού να μην υπήρχαν Άγια Λείψανα. Είπε ότι όχι μόνο τα λείψανα των μοναχών, αλλά και των λαϊκών μπορούν να είναι άφθαρτα.
Ότι την αφθαρσία έχει το σώμα εξαιτίας της χάρης του Αγίου Πνεύματος που συγκατοικεί με το πνεύμα του άνθρωπου στην ψυχή και το σώμα μας. Ότι μόνο εκείνα τα μέρη του σώματος παραμένουν άφθαρτα όπου κατοικούσε το Άγιο Πνεύμα, ενώ τα άλλα όπου βασίλευε το σκότος της αμαρτίας, εκείνα αποσυντίθενται κατά τον αψευδή λόγο του Θεου«γη ει καί εις γήν απελεύση» (Γεν. 3, 19).
Ότι υπάρχουν περιπτώσεις που η φθορά δεν αγγίζει καθόλου το σώμα, αλλά αυτό δεν σημαίνει οπωσδήποτε ότι το σώμα αυτό είναι ενός αγίου άνθρωπου. Μπορεί ο άνθρωπος αυτός, μ’ αυτό τον τρόπο, να έχει τιμωρηθεί από τον Θεό για τίς αμαρτίες του και όταν ή Εκκλησία προσευχηθεί για την άφεση των αμαρτιών του αμέσως το σώμα του αποσυντίθεται, γιατί δεν έχει την δόξα της αφθαρσίας την οποία έχουν μόνο οι πραγματικοί Άγιοι του Θεο.
Το αφτί του Αγ. Ιωάννη Χρυσοστόμου
Οτι η αναγνώριση των τιμίων Λειψάνων δεν είναι μια γραφειοκρατική διαδικασία όπως λένε αυτοί πού δεν γνωρίζουν τους δρόμους του Θεού, αλλά ευαρεστούν τους ανθρώπους. Αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι Χριστιανοί, αλλά αντιχριστιανοί. Τα φανερώνει Κύριος ό Θεός όχι για να αποδείξει την ορθότητα της Πίστης μας καί όχι επειδή είμαστε άξιοι.
Η αποκάλυψη και η αναγνώριση των τιμίων Λειψάνων είναι έργο της Θείας Πρόνοιας ή οποία κάνει τους ανθρώπους πού ευαρεστούν τον Θεό, να είναι όργανα με τα όποια Αυτός οδηγεί άλλους στη σωτηρία.
Και μόνο ο Θεός αποφασίζει πότε και πόσα άγια Λείψανα να φανερώσει. Ότι τα Λείψανα των άγιων ανθρώπων είναι άφωνες σάλπιγγες καί βροντές που ευαγγελίζονται το θέλημα του Θεού, οι όποιες μας καλούν στη μετάνοια. Τότε, όταν η ασέβεια διαφθείρει τα περισσότερα μέλη της Αγίας Εκκλησίας, ο Θεός αναδεικνύει τα Λείψανα των Αγίων σαν τους Προφήτες στην παλιά εποχή, τους οποίους έστελνε να πουν στο λαό Του το θέλημά Του, πού τους καλούσε στη μετάνοια. Άλλα εκείνη την εποχή οι άνθρωποι ήταν πιο απλοί και πίστευαν, ότι και ένας ζωντανός άνθρωπος μπορεί να είναι Άγιος και να εμπνέεται από το Άγιο Πνεύμα, γι’ αυτό και μπορούσε ό Θεός να στέλνει ζωντανούς Προφήτες καί κήρυκες της μετάνοιας. Όμως στους έσχατους καιρούς η πίστη και η ευλάβεια χάνονται ενώ στη θέση τους μπαίνουν η ασέβεια, η βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος και η πλήρης απουσία της πίστης στον Θεό, τον Χριστό και την δυνατότητα της πραγματικής κοινωνίας των ανθρώπων με το Άγιο Πνεύμα.
Αγ. Αλέξανδρος του Σβίρ
Γι’ αυτό αν και υπάρχουν σήμερα μεταξύ μας άνθρωποι Θεοφόροι, δια μέσου των όποιων θα μπορούσε να ενεργήσει ο Θεός, όμως οι άλλοι δεν τους πιστεύουν και λένε ότι βρίσκονται σε πλάνη. Ή στην περίπτωση πού παραδεχτούν ότι σ’ αυτούς τους ανθρώπους πραγματικά ενεργεί το Άγιο Πνεύμα, μπορούν να πουν καί το εξής: «Τώρα σ’ αυτούς τους ανθρώπους ενεργεί το Άγιο Πνεύμα, αλλά μετά μπορούν αυτοί οί Προφήτες του Θεού καί να αμαρτήσουν. Τότε τι κήρυκες του θελήματος του Θεού και των λόγων Του είναι αυτοί;» Γι’ αυτό θα έχουν αμφιβολίες και δεν θα πιστέψουν στον εμπνευσμένο από τον Θεό λόγο τους. Γι’ αυτό ακριβώς τον λόγο και φανερώνει ο Κύριος στην εποχή μας τα άγια Λείψανα. Καί μακάριοι είναι εκείνοι οι άνθρωποι που βοηθούν στην αναγνώριση των τιμίων Λειψάνων και αξιώνονται, μ’ αυτό τον τρόπο, να είναι όργανα της Θείας Πρόνοιας….
Πηγή: Αφήγημα του Νικολάου Μοτοβίλωφ, μαθητού του Αγίου Σεραφείμ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου