Τον ταπεινόφρονα τον αντιμετωπίζουν όλοι και τον τιμούν, όπως θα τιμούσαν τον Θεό, έστω και εάν ο λόγος του είναι απλός και η όψη του ατημέλητη και ανάξια προσοχής. Τον ταπεινόφρονα άνθρωπο ποτέ κανείς δεν τον μισεί, κανένας δεν τον αποστρέφεται, κανένας δεν τον περιφρονεί.
Αντίθετα, επειδή τον αγαπά ο Δεσπότης Του, όλοι τον αγαπούν. Όλοι επιθυμούν τον ταπεινόφρονα και σε και σε κάθε τόπο, όπου πλησιάζει, τον θεωρούν ως άγγελο φωτός και του προσφέρουν ιδιαίτερη τιμή. Οι λόγοι του είναι γλυκείς στην ακοή των σοφών, πιο γλυκείς απ' ότι είναι το μέλι και η κηρήθρα για το φάρυγγα. Οι οφθαλμοί όλων προσέχουν το στόμα του ταπεινόφρονα για να ακούσουν τους λόγους του. Και κάθε άνθρωπος προσδοκά τους λόγους του σαν να είναι λόγοι Θεού...
Πώς όμως θα αφήσουμε την καταστρεπτική έπαρση της υπερηφάνειας, για να φθάσουμε στην σωτήρια ταπεινοφροσύνη;
Αν ασκούμαστε στην ταπεινοφροσύνη με κάθε τρόπο και δεν παραμελούμε τίποτε, έχοντας πάντα στο νου μας, ότι κάτι τέτοιο δεν θα βλάψει ποτέ την ψυχή μας.
Διότι η ψυχή εξομοιώνεται με αυτά που σπουδάζει και μ'αυτά στα οποία επιδίδεται. Λαμβάνει τον τύπο εκείνων που πράττει και προς αυτά συμμορφώνεται.
Σε σένα αδερφέ μου και η εμφάνιση και το ένδυμα και το βάδισμα και το κάθισμα και ο τρόπος της διατροφής σου και η ετοιμασία του κρεβατιού σου και το σπίτι σου και τα οικιακά σου σκεύη όλα ας συγκλίνουν προς την ταπείνωση. Ακόμη και ο λόγος σου και το άσμα που θα ψάλλεις και η συνομιλία σου με τον πλησίον, να συντείνουν προς την ταπείνωση και όχι προς την υπερηφάνεια.(η συνέχεια σε επόμενη ανάρτηση...)
Αποσπάσματα από το βιβλίο: Η Στολή της Θεότητος - Η ταπείνωση κατά τους πατέρες, Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου Καρέας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου